VESPA 400 ACMA 1959 – 58000PLN

Vespa 400 ACMA to uroczy mikrosamochód, który zdobył uznanie dzięki swojej kompaktowej budowie i niezawodności.

Wyprodukowany przez francuską firmę ACMA według projektów włoskiej spółki Piaggio, ten dwusuwowy silnik R2 o pojemności 394 cm³ oferuje moc 16 KM przy 4350 obr./min.

Vespa 400 wyróżnia się unikalnym układem napędowym na tylną oś oraz 3-biegową manualną skrzynią biegów. Jego wnętrze jest proste, ale funkcjonalne, z miejscem na bagaż lub dwójkę małych dzieci za przednimi siedzeniami.

Ten model jest idealnym wyborem dla miłośników klasycznych pojazdów, którzy cenią sobie styl i historię motoryzacji.

Pierwsza seria Vespa 400, całkowicie odrestaurowana w moim warsztacie.  Została rozebrana „do ostatniej śrubki”, zrobione zostały wszystkie blachy i lakier, silnik, zawieszenie, elektryka, zostały założone nowe opony, akumulator itp. Samochód wygląda jak nowy. Od remontu przejechał około 120 km. Autko spełnia wszelkie warunki aby je zarejestrować jako mikrosamochód.

Vespa 400 to mikrosamochód z silnikiem umieszczonym z tyłu, produkowany przez ACMA w Fourchambault we Francji od 1957 do 1961 roku według projektów włoskiej firmy Piaggio. Sprzedawano trzy różne wersje: „Luxe”, „Tourisme” i „GT”

Samochód miał swój głośny publiczny debiut 26 września 1957 roku podczas prezentacji prasowej zorganizowanej w Monako.

Model 400 był dwumiejscowym samochodem z miejscem za siedzeniami, w którym można było pomieścić bagaż lub dwójkę małych dzieci na opcjonalnej poduszce. Przednie siedzenia miały proste rurowe metalowe ramy z tkaninową tapicerką na elastycznych „sprężynach”, a pomiędzy siedzeniami znajdował się hamulec ręczny, rozrusznik i ssanie. Zmiana biegów była zamontowana centralnie w podłodze.

Tylne drzwi na zawiasach zostały pokryte od wewnątrz jedynie cienką plastikową okładziną przymocowaną do metalowego poszycia panelu drzwi, zapewniając cenną dodatkową przestrzeń wewnętrzną. We wczesnych samochodach okna w głównych drzwiach nie otwierały się, co spotkało się z krytyką, ale zwiększały szerokość użytkową dla kierowcy i pasażera.

Oprzyrządowanie było bardzo proste i obejmowało jedynie prędkościomierz i lampki ostrzegawcze niskiego poziomu paliwa, światła drogowe, ładowanie dynama i kierunkowskazy. Dach kabrioletu można było zwinąć z szyny przedniej szyby do górnej części tylnej pokrywy silnika, pozostawiając konwencjonalne metalowe boki nad drzwiami.

Akumulator 12 V znajdował się z przodu samochodu, za atrapą przedniego grilla, na wysuwanej półce. Koło zapasowe znajdowało się we wnęce pod siedzeniem pasażera.

Zapraszam do kontaktu.